Kees Verwey, Charlotte van Pallandt, 1964, aquarelverf op papier

Charlotte van Pallandt en Kees Verwey waren levenslang bevriend. Met hun pittige karakters waren ze behoorlijk aan elkaar gewaagd. Kees Verwey noemde zijn aquarellen ‘zin en ooggenot’. Hij schilderde de schoonheid van alledaagse dingen om hem heen. Ook het werk van Charlotte van Pallandt is gebaseerd op een rake observatie van de werkelijkheid.

Deze twee voorbeelden van kunstenaarsportretten zijn onderdeel van een belangrijke rode draad in de museumcollectie: kunstenaarsportretten. De kunstenaars uit de collectie hebben niet alleen zichzelf, maar vooral elkaar vaak geportretteerd. Als blijk van hun vriendschap, als leerling en leermeester of uit waardering voor het werk van hun collega’s.  Velen kenden elkaar via de Rijksakademie in Amsterdam of een van de vele kunstenaarsverenigingen. Ze deelden eenzelfde modern-klassieke kunstopvatting, namelijk het werken naar de zichtbare werkelijkheid, waarbij de mens centraal staat. Als echte individualisten gingen ze hun eigen weg in het interpreteren en voortzetten van die eeuwenoude Europese kunsttraditie.